Κατά πάσα πιθανότητα, το υδρογόνο θα διαδραματίσει εξέχοντα ρόλο στα έργα του Σχεδίου Ανάκαμψης που είναι αφιερωμένα στον ιταλικό ενεργειακό τομέα, αλλά το υδρογόνο εμφανίζεται εδώ και αρκετά χρόνια ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες εναλλακτικές λύσεις όσον αφορά την ενεργειακή μετάβαση στην Ιταλία.

Το πρώτο σημείο υπέρ του υδρογόνου θα μπορούσε να είναι το μοντέλο διανομής του στην Ιταλία, το οποίο ήδη υπάρχει: το τριχοειδές δίκτυο μεταφοράς αερίου της χώρας. Στην πραγματικότητα, το υδρογόνο θα μπορούσε εύκολα να μεταφερθεί μέσω των αγωγών φυσικού αερίου που διασχίζουν την Ιταλία από βορρά προς νότο.

Εκτιμάται μια πιθανή διείσδυση υδρογόνου 23% στην τελική κατανάλωση το 2050, γεγονός που μπορεί να επιτρέψει μείωση κατά 28% στις εκπομπές C02 σε σύγκριση με το έτος βάσης 2018. Φαινόμενο ντόμινο στην οικονομία: λόγω Με αυξημένη τελική χρήση, η βιομηχανία υδρογόνου και οι σχετικές αλυσίδες εφοδιασμού ανάντη και κατάντη μπορούν να αναμένουν σωρευτική αύξηση της αξίας παραγωγής κατά την περίοδο 2020-2050 μεταξύ 890 και 1,5 τρισεκατομμυρίων ευρώ και αύξηση απασχόλησης μεταξύ 320.000 και 540.000 θέσεων εργασίας.

Η τιμή του υδρογόνου προς πώληση στην Ιταλία είναι περίπου 15 ευρώ ανά κιλό, γεγονός που καθιστά το όχημα υδρογόνου μια βιώσιμη εναλλακτική λύση για κινητικότητα στη χώρα.