Η εναλλακτική κινητικότητα υδρογόνου περιλαμβάνει τύπους οχημάτων που απέχουν πολύ από την κοινή χρήση, όπως ο χειρισμός υλικών, που ονομάζεται επίσης βιομηχανική επιμελητεία. Αυτό αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό ποσοστό των επί του παρόντος χρησιμοποιούμενων εμπορικών οχημάτων στα οποία το υδρογόνο μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Η υιοθέτηση οχημάτων υδρογόνου στον τομέα διαχείρισης υλικών στην Ευρώπη και την Ιταλία είναι λιγότερο ανεπτυγμένη από ό,τι σε άλλες χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες ή η Ιαπωνία. Ωστόσο, η ζήτηση αυξάνεται και μπορεί να ενισχυθεί με κατάλληλα προγράμματα για την προώθηση της αντικατάστασης απαρχαιωμένων και ρυπογόνων οχημάτων.

Πριν από αυτό, τα κίνητρα για τη δημιουργία παραγωγών/διανομέων υδρογόνου που χρησιμοποιούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη της κινητικότητας με εναλλακτικές κυψέλες καυσίμου, καθώς και κονδύλια για την τόνωση της τεχνολογικής καινοτομίας στον τομέα. Αυτό θα επέτρεπε τη δημιουργία όχι μόνο μιας αγοράς, αλλά και ενός ανταγωνιστικού συστήματος παραγωγής ικανού να ανταποκριθεί στην εθνική και ξένη ζήτηση, με τη συνακόλουθη βελτίωση του ιταλικού εμπορικού ισοζυγίου και τη δημιουργία εξειδικευμένων θέσεων εργασίας. Μια εξέλιξη προς αυτή την κατεύθυνση θα καταστήσει δυνατή τη μείωση των εισαγωγών ηλεκτρικής ενέργειας και ορυκτών καυσίμων, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος ολοκλήρωσης και βελτιστοποίηση του ενεργειακού συστήματος ικανό να συμβάλει στη μακροπρόθεσμη επίτευξη των στόχων της Λισαβόνας που έχουν δηλώσει η Ιταλία σε διεθνές επίπεδο . Είναι επίσης απαραίτητο να γίνει γνωστή η τεχνολογία τόσο στον πληθυσμό όσο και στον παραγωγικό τομέα για να διευκολυνθεί η διάδοσή της.

Ο καθορισμός των εθνικών στόχων για την ανάπτυξη της κινητικότητας του υδρογόνου στην Ιταλία, που αναλύεται σε αυτό το «Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης», βασίζεται σε συγκεκριμένα κριτήρια και σε μια λεπτομερή αναλυτική μοντελοποίηση που διαρκεί έως τις 31/12/2050.

Συνοψίζοντας τα κύρια συμπεράσματα του σχεδίου, προβλέπεται ότι το σενάριο πωλήσεων στην Ιταλία για αυτοκίνητα FCEV θα μπορούσε να φτάσει περίπου τις 27.000 μονάδες το 2025. Για τα λεωφορεία, είναι περίπου 1.100 μονάδες έως το 2025. Για τις βαριές μεταφορές, αναμένεται να να φτάσει ένα στόλο οχημάτων λίγο κάτω των 2.000 μονάδων έως το 2030 και να αντικατασταθεί το 29% του στόλου οχημάτων έως το 2050 (περίπου 50.000 οχήματα). Το σενάριο μεταφοράς επιβατών στον σιδηροδρομικό τομέα προβλέπει την εισαγωγή υδρογόνου σε περίπου 20 μονάδες έως το 2025, πράγμα που θα σημαίνει την αντικατάσταση 100 μηχανών ντίζελ σε μη ηλεκτροκίνητες διαδρομές έως το 2050. Αναμένεται ότι μεταξύ 200 και 250 θα αντικατασταθούν περισσότερες ατμομηχανές , το οποίο θα επιτρέψει ορισμένους όρους κινήτρων στο εγγύς μέλλον, όπως αύξηση της δημόσιας ενίσχυσης και μείωση του κόστους του τροχαίου υλικού μέσω μετασκευής ή λύσεων συμβατών με τις διτροπικές υπηρεσίες. Όσον αφορά την αγορά εξοπλισμού χειρισμού υλικών, αναμένεται σταδιακή εισαγωγή συστημάτων καυσίμου υδρογόνου, με απόθεμα 2.750 οχημάτων έως το 2030 στο πιο συντηρητικό σενάριο.

Για να καλυφθεί η ζήτηση, θα κατασκευαστούν 197 πρατήρια καυσίμων από τώρα έως το 2025 (141 για αυτοκίνητα και 56 για λεωφορεία) στα οποία πρέπει να προστεθούν τα απαραίτητα για τον ανεφοδιασμό του σιδηροδρομικού εξοπλισμού. Οι μικρότεροι σταθμοί θα κατασκευαστούν στις δύο αρχικές φάσεις (2020-2022 και 2023-2023), εξυπηρετώντας τους στόλους οχημάτων. Στην πρώτη φάση 2020-2022 αναμένονται ιδιωτικοί στόλοι έως 99 έως 109 αυτοκινήτων το 2025 και έως 10-11 λεωφορεία, με σταθμούς 50 kg/ημέρα και 200 ​​kg/ημέρα αντίστοιχα. Το 2023-2025 στόλοι μέχρι 222-229 αυτοκίνητα και έως 29 λεωφορεία, με σταθμούς 100 kg/ημέρα και 200 ​​kg/ημέρα αντίστοιχα. Η κατασκευή μικρών σταθμών καθιστά δυνατή την ταχεία επίτευξη μιας ελάχιστης κάλυψης των κύριων συγκοινωνιακών οδών (TEN-T) και των κύριων πληθυσμιακών κέντρων, διασφαλίζοντας τη μετέπειτα μετάβαση στις μαζικές μεταφορές. Μετά από αυτή την αρχική φάση, προγραμματίζονται μόνο μεγάλοι σταθμοί, των 500 kg/ημέρα για επιβατικά αυτοκίνητα (με δυνατότητα τροφοδοσίας έως 1.169 επιβατικά αυτοκίνητα/ημέρα το 2026) και 1.000 kg/ημέρα για λεωφορεία (με δυνατότητα παροχής έως και 60 λεωφορείων/ημέρα το 2026). , οικονομικά ελκυστική για τους φορείς του κλάδου.

Στην Ιταλία υπάρχουν αυτή τη στιγμή

Πωλούνται βενζινάδικα με υδρογόνο