Na początku sierpnia 1979 r. Minister energii ogłosił cel przekształcenia 150 000 pojazdów do pracy z CNC na koniec 1985 roku. Jest to około 10 procent całkowitej floty drogowej na drogach Nowej Zelandii, a może 20 procent wszystkich pojazdów. Dostępne dla sieci gazu ziemnego. Ogłoszenie nastąpiło po ogólnej decyzji politycznej o promowaniu wykorzystania CNG jako alternatywnego paliwa silnika do benzyny.

W latach 80. Nowa Zelandia poprowadziła użycie sprężonego gazu ziemnego (CNG) do napędzania pojazdów silnikowych po drugim kryzysie naftowym. Stało się to po rewolucji irańskiej w 1979 r. I inwazji irackiej na Iran w 1980 r., Która przekierowała cenę ropy naftowej z 15,85 USD za 39,50 USD za baryłkę w ciągu roku, co jest rekordem świata w rzeczywistości, rekord, który jest rejestrowany, dopóki nie trzymał Maj tego roku.

Do 1985 r. 100 000 zestawów do konwersji CNG wyposażono w flotę 1,5 miliona pojazdów. CNG (sprężone gaz ziemny) jest dostarczany na rynek motoryzacyjny za pośrednictwem niektórych stacji serwisowych na północnej wyspie. Rynek CNG znacznie się zmniejszył, ponieważ subsydia rządowe zostały wyeliminowane w 1987 r.

Historycznie ceny CNG pozostały stabilne w Nowej Zelandii, co pozwoliło oszczędnościom ekonomicznym transporcie firm, które wykorzystały je jako paliwo.