Waterstof voor transport staat al een tijdje op de Noorse agenda. De Bellona Foundation importeerde een Mercedes Sprinter waterstofbestelwagen ontwikkeld in het Duitse WEIT-project in 2002 en voerde de eerste waterstofvulling uit in Noorwegen, en de eerste waterstofvulstructuur in Noorwegen begon een jaar later. De bestaande Noorse wet- en regelgeving moest worden aangepast om waterstofvoertuigen en aanverwante technologieën mogelijk te maken, en het project was een belangrijke eerste stap om hiermee van start te gaan.

Het eerste waterstofstation van Noorwegen opende in 2006 nabij Stavanger, het tweede in Porsgrunn in 2007 en twee stations openden in Oslo en Lier in 2009. Waterstofstations waren ook gepland voor Bergen en Lyngdal, maar deze projecten werden nooit uitgevoerd.

Onlangs werd een plan onthuld om H2-stations in Zuid-Noorwegen te implementeren, met de ambitie om tegen eind 2023 tot 15 emissievrije tankstations voor passagiers en vracht operationeel te hebben. Het plan maakt deel uit van de strategie Scandinavisch groen denken voor vrachtwagens, bussen en auto's die de belangrijkste verkeerscorridors in Noorwegen, Zweden en Denemarken met elkaar verbinden. Het zal in eerste instantie Noorwegen ten zuiden van Trondheim bestrijken en aansluiten op H2-stations in Zweden en Denemarken.

Noorwegen heeft een sterke procesindustrie en meerdere bedrijven die zich bezighouden met waterstofproductie. Waterstof is een intermitterend product in de kunstmestproductie en het kunstmestbedrijf Yara heeft waterstof geproduceerd met elektrolysers en stoommethaanreforming (SMR) in Herøya (Porsgrunn). Waterstof is ook een bijproduct bij de productie van chloorgerelateerde producten, waar Norsk Hydro in Rafnes (Porsgrunn) actief is. Ten slotte produceert Statoil waterstof als onderdeel van de methanolproductie in Tjeldbergodden (Noorwegen) en in de Mongstad-raffinaderij in Mongstad (Noorwegen).

In Noorwegen zijn er momenteel

tankstations met waterstof te koop