Najprawdopodobniej wodór będzie odgrywał znaczącą rolę w projektach Planu Odbudowy poświęconych włoskiemu sektorowi energetycznemu, ale wodór pojawia się od kilku lat jako jedna z najciekawszych alternatyw w zakresie transformacji energetycznej we Włoszech.

Pierwszym argumentem przemawiającym za wodorem może być jego model dystrybucji we Włoszech, który już istnieje: krajowa kapilarna sieć transportu gazu. W rzeczywistości wodór mógłby być łatwo transportowany przez gazociągi przecinające Włochy z północy na południe.

Potencjalna penetracja wodoru w zużyciu końcowym szacowana jest na 23% w 2050 r., co może pozwolić na 28% redukcję emisji CO2 w porównaniu z rokiem bazowym 2018. Efekt domina w gospodarce: ze względu na Przy zwiększonym wykorzystaniu końcowym, przemysł wodorowy i powiązane łańcuchy dostaw wyższego i niższego szczebla mogą spodziewać się skumulowanego wzrostu wartości produkcji w latach 2020-2050 o 890–1,5 bln euro oraz wzrostu zatrudnienia o 320 000–540 000 miejsc pracy.

Cena wodoru na sprzedaż we Włoszech wynosi około 15 euro za kg, co czyni pojazd napędzany wodorem realną alternatywą dla mobilności w kraju.